Γράφει ο Κ. Τιβέριος Μιχάλης Α.
Ο Αύγουστος, που είναι ο μήνας της Παναγίας, μου δίνει αφορμή να ασχοληθώ με μια θεότητα του αρχαίου κόσμου που παρουσιάζει ομοιότητες με τη μητέρα του Χριστού. Πρόκειται για την Ισιδα, μια θεά συνετή και κόσμια, που μαζί με τον σύζυγό της τον Οσιρι και τον μονάκριβο γιο της τον Ωρο, αποτελούν τη σημαντικότερη θεϊκή τριάδα του αιγυπτιακού πανθέου, με έντονη παρουσία όχι μόνον στην αρχαία Αίγυπτο αλλά και στον αρχαίο ελληνο-ρωμαϊκό κόσμο. Οπως η Παναγία, έτσι και η θεά αυτή απέκτησε μύριες προσωνυμίες, ήταν δηλαδή μυριώνυμη, όπως «παντοκράτειρα» και «βασίλισσα του ουρανού, της γης και του κάτω κόσμου».
Με την κατάρρευση του κυρίαρχου θεσμού της πόλης-κράτους στην αρχαία Ελλάδα κατά τον 4ο αι. π.Χ. παρατηρείται και μια αξιοσημείωτη κατάπτωση της επίσημης ελληνικής θρησκείας, αυτής δηλαδή των δώδεκα θεών του Ολύμπου. Οσο περνούσαν τα χρόνια, το γεγονός αυτό γινόταν όλο και πιο αισθητό. Ετσι, οι μεγάλες λαϊκές μάζες άρχισαν να αναζητούν την αρωγή πιο οικείων θεοτήτων. Οι θεότητες αυτές βρίσκονταν πιο κοντά στους ανθρώπους, γιατί γνώριζαν τον ανθρώπινο πόνο και συμμετείχαν ενεργά στην επίλυση των προβλημάτων τους. Τέτοιες θεότητες υπήρχαν κυρίως στα πάνθεα της Ανατολής, τα οποία ήταν εύκολα προσιτά εξαιτίας της ουσιαστικής ανεξιθρησκείας που επικρατούσε στην αρχαία Ελλάδα.
Μια από τις πρώτες αλλοδαπές θεότητες που πλησίασαν οι Ελληνες ήταν η Ισιδα, που τους ήταν γνωστή από παλιά ως θεά της βλάστησης και του κάτω κόσμου και γι' αυτό την ταύτιζαν με τη δική τους Περσεφόνη και κυρίως με τη Δήμητρα. Η λατρεία της στον ελληνικό χώρο απαντά ακριβώς από τον 4ο αι. π.Χ., οπότε και παρατηρείται ένας βαθμιαίος εξελληνισμός της, πράγμα αισθητό και στην εικονογραφία της, αφού δεν απεικονιζόταν πλέον κατά τον αιγυπτιακό τρόπο, δηλαδή με κεφαλή αγελάδας. Συγχρόνως έχουμε μια ριζική αναμόρφωση της προσωπικότητάς της, καθώς εμπλουτίζεται με πολλές νέες ιδιότητες. Ετσι γίνεται «τροφός και μητέρα του σύμπαντος», «μεταμορφώνεται σε όλες τις μορφές και σε όλα τα είδη», διακρίνεται από έναν έμφυτο έρωτα για καθετί αγαθό και αποστρέφεται το κακό. Με την εξελληνισμένη μορφή της και με τις νέες της ιδιότητες, που συνεχώς αυξάνονται, γίνεται αποδεκτή από όλους τους λαούς της Μεσογείου και σ' αυτό καθοριστική είναι η συμβολή της δυναστείας των Πτολεμαίων στην Αλεξάνδρεια.
Η λατρεία της Ισιδας διαδόθηκε ευρέως επειδή οι Πτολεμαίοι την προέβαλλαν ως την πιο καλόβουλη, καλοπροαίρετη, μειλίχια και πολυεύσπλαχνη θεά που είχαν γνωρίσει ως τότε οι άνθρωποι, καθώς η ίδια, αν και θεά, δοκίμασε αβάσταχτο πόνο και γνώρισε ποικίλα βάσανα όταν, ως αφοσιωμένη νεαρή σύζυγος, αναζητούσε μέσα σ' έναν σκοτεινό κόσμο τον αδικοχαμένο και κατακρεουργημένο σύζυγό της και ως στοργική μητέρα αγωνιζόταν με αυτοθυσία να σώσει το ανήλικο παιδί της που κινδύνευε. Επομένως, αφού είχε άμεση αντίληψη του πόνου και της δυστυχίας, μπορούσε αυτή καλύτερα από κάθε άλλη θεότητα να συμπαρασταθεί στους πάσχοντες ανθρώπους, στους οποίους συχνά παρουσιαζόταν στα όνειρά τους και τους γνωστοποιούσε τις συνταγές θεραπείας τους και εν γένει τις επιθυμίες της. Επενέβαινε ακόμη και σε πρακτικά τους προβλήματα, καθώς φρόντιζε για τη βελτίωση των οικονομικών τους και τους προστάτευε από τους κινδύνους της θάλασσας.
Οι περιπέτειες της Ισιδας και η επικράτησή της έναντι των δυνάμεων του σκότους αποτελούσαν μέρος των μυστηρίων της, πράγμα που έφερνε ανακούφιση και παρηγοριά στους μύστες υπενθυμίζοντάς τους τις δικές της συμφορές αλλά και το ξεπέρασμά τους. Η τελετή μύησης στα μυστήριά της «έμοιαζε με εθελοντικό θάνατο συνοδευόμενο με μια αμυδρή ελπίδα ανάστασης» και σε τελική ανάλυση απέβλεπε στη συμφιλίωση των πιστών με τον θάνατο, αμβλύνοντας τον φόβο τους γι' αυτόν. Ολα αυτά αναγεννούσαν τον μύστη και τον διευκόλυναν στη χάραξη μιας νέας ζωής. Αλλωστε η θεά εξουσίαζε και το ανθρώπινο πεπρωμένο, καθώς είχε τη δυνατότητα να προλαβαίνει τον επικείμενο θάνατο και να χαρίζει το δώρο της ζωής παρατείνοντας τη διάρκειά της.
Υπάρχει παράδοση που θέλει την Ισιδα παρθένο και να συλλαμβάνει τον μονάκριβο γιο της χωρίς ανδρική συνδρομή. Εκανε και αυτή θαύματα, καθώς ειδικευόταν, και μάλιστα με μεγάλη επιτυχία, στη θεραπεία ποικίλων νοσημάτων, ακόμη και μέσω της εξομολόγησης, της ομολογίας δηλαδή αμαρτιών. Οσοι θεραπεύονταν από τη θεά είχαν την υποχρέωση να γνωστοποιούν δημόσια τη θεραπεία τους και τις ικανότητες της θεάς και να απαγγέλνουν ένα εγκώμιο, μια «αρεταλογία» της. Οι «αρεταλογίες» της Ισιδας είναι ύμνοι στους οποίους απαριθμούνται οι προσφορές της στο ανθρώπινο γένος. Ετσι από αυτούς γνωρίζουμε ανάμεσα στα άλλα ότι η Ισις ήταν αυτή που δίδαξε την καλλιέργεια των καρπών της γης βάζοντας τις βάσεις του πολιτισμένου βίου ή ότι αυτή επέβαλε τον σεβασμό στον θεό και στον όρκο, την αγάπη των γονιών για τα παιδιά και τη φροντίδα των παιδιών για τους γονείς, ενώ εισήγαγε και τον θεσμό του γάμου. Οι ισιακές «αρεταλογίες» μοιάζουν κάπως με τον ευχαριστήριο ύμνο προς την Παναγία, τον γνωστό ως Ακάθιστο Υμνο, μόνο που εδώ ο υμνωδός είναι αυτός που υμνεί και δοξάζει τις «αρετές» της Θεοτόκου, ενώ στις «αρεταλογίες» η ίδια η Ισις είναι αυτή που απαγγέλλει με αυταρέσκεια τις ευεργεσίες της.
Ο κ. Μιχάλης Α. Τιβέριος είναι καθηγητής της Κλασικής Αρχαιολογίας στο Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης.
ΠΗΓΗ: www.tovima.gr
ΟΙ ΠΡΟΣΕΥΧΕΣ ΣΑΣ ΑΣ ΦΤΑΣΟΥΝ ΣΤΟΝ ΟΥΡΑΝΟ
ΑπάντησηΔιαγραφήhttp://www.tlig.org/el/messages/480/
Ελάτε, μετανοήστε... Eξομολογήσου τ' αμαρτήματά σου, παιδί Μου, μην έρχεσαι να Με δεχθείς ανάξια στη Θεία Κοινωνία. Έλα να Με πιεις, έλα να Με φας και θυμήσου Ποιον δέχεσαι αυτή την Ιερή στιγμή, δέχεσαι Εμένα, δέχεσαι τη Ζωή. Να Με δεχθείς αγνός. Πόθησε διακαώς αυτήν την Αγία στιγμή όσο ποτέ άλλοτε, πόθησε διακαώς να δεχθείς το Θεό σου. Ακόμη και οι άγγελοί Μου σας κοιτούν από τον ουρανό, λαχταρώντας αυτό το Γεύμα, επιθυμώντας να είναι ένας από σας! Αφήστε την καρδιά σας να σκιρτήσει από ευγενή αισθήματα, πέστε Μου: "Ιησού, Εγώ, ο αμαρτωλός, ζητώ να συγχωρηθώ. Δεν είμαι άξιος να Σε δεχθώ, ωστόσο ξέρω ότι αρκεί μια λέξη από Σένα για να θεραπευθώ." Λέτε συνεχώς αυτά τα λόγια, Μ' ευχαριστούν, κάνουν Εμένα, το Θεό σας, να σπεύδω κοντά σας, πλημμυρίζουν με συμπόνια την Ιερή Μου Καρδιά!
Φωνάξτε Mου: "Κύριε, ελέησον! Χριστέ, ελέησον! Συγχώρησέ Με τον αμαρτωλό!" Ταπεινωθείτε και θα σας ανυψώσω... Απαρνηθείτε τους εαυτούς σας και θα σας σηκώσω ως Εμένα και θα σας κρύψω στην Ιερή Μου Καρδιά. Σας ζητώ από τώρα και στο εξής να ζείτε με σταθερή πίστη, αγάπη και αγιότητα. Η έκκλησή Μου ας γίνει η αρχή σας για τη χρονιά που έρχεται. Ελάτε, γίνετε ένα υπό το Άγιο Όνομά Μου, όπως Εγώ και ο Πατέρας είμαστε Ένα. Εγώ, ο Κύριος Ιησούς Χριστός, ευλογώ όλους σας, αφήνοντας το Στεναγμό της Αγάπης Μου πάνω στο μέτωπό σας. Η Αγάπη σας αγαπά.
Μήνυμα της Παναγίας:
Παιδιά του Θεού, ειρήνη σ' εσάς. Εγώ, η Αγία σας Μητέρα, χρειάζομαι τις προσευχές σας για να πραγματοποιήσω το Σωτήριο Σχέδιο του Θεού, χρειάζομαι προσευχές από την καρδιά, οι προσευχές σας ας φτάσουν στον ουρανό, ας είναι σαν θυμίαμα. Πλημμυρίστε τις καρδιές σας με την Αγάπη του Θεού και χαρείτε, γιατί ένας Σωτήρας γεννήθηκε για τη σωτηρία σας, ένας Σωτήρας πράος στην καρδιά, που κατέβηκε στη γη για να υπηρετήσει και να καλέσει τους καταπονημένους. "Ήρθε ν' ανοίξει τα μάτια των τυφλών, να ελευθερώσει αιχμαλώτους από τα δεσμά κι αυτούς που ζουν στο σκοτάδι από τη φυλακή" 2. Αγαπημένα Μου παιδιά, είναι ο ίδιος Σωτήρας που σας καλεί σήμερα, είναι ο ίδιος Σωτήρας που σας φωνάζει τον καθένα σας με τ' όνομά του να επιστρέψετε σ' Αυτόν. Είναι ο ίδιος Ιησούς που σας υπενθυμίζει τις διδασκαλίες Του. Είναι ο ίδιος Ιησούς, τον οποίο Εγώ, σαν Μητέρα Του, κράτησα στην Αγκαλιά Μου και είχα τυλιγμένο σε σπάργανα, γεννημένο για να σας υπηρετήσει, γεννημένο για να σας λυτρώσει και τώρα είναι ο ίδιος Ιησούς που σας καλεί για τη σωτηρία σας. Είναι ο ίδιος Σωτήρας που σας υπενθυμίζει ότι του ανήκετε όλοι.
Έγινε ορατός με σάρκα και οστά και θυσιάστηκε για σας, παιδιά Μου, για να σας ελευθερώσει. Ελάτε, λοιπόν, και χαρείτε και πλημμυρίστε από ευτυχία! Ελάτε και διακηρύξτε το μεγαλείο του Άγιου Oνόματός Tου! Ελάτε και γίνετε οι χαρούμενοι αγγελιαφόροι Του, που μεταφέρουν το Λόγο Του. Σας αγαπώ και, πιστέψτε Με, η Σκέπη Μου είναι αρκετά μεγάλη, για να σας κρύψει όλους μέσα της! 3 Ελάτε στον Κύριο, μη φοβάστε να Του δείξετε τις αδυναμίες σας, ελάτε στον Κύριο και προσφέρετέ Του την καρδιά σας και θα τη δεχθεί σαν σμύρνα, λιβάνι και χρυσό. Σας αγαπούμε... Σας αγαπούμε απέραντα. Εγκαταλειφθείτε σ' Αυτόν. O Ιησούς έρχεται στον καθένα σας, έρχεται ν' απελευθερώσει τους φυλακισμένους αυτού του κόσμου, που σαν περιστερές πιάστηκαν κι εγκλωβίστηκαν από τον πονηρό. Αλλά ο Ιησούς ακούραστα πηγαίνει από κλουβί σε κλουβί κι ελευθερώνει κάθε φυλακισμένο.
Παιδιά Μου, ζείτε σύμφωνα με τις Θείες Εντολές και το Νόμο του Κυρίου, γιατί ο Oυράνιος Νόμος συνοψίζεται σε μία και μοναδική λέξη, κι αυτή η λέξη είναι: ΑΓΑΠΗ Εγώ, η Αγία σας Μητέρα, μεσιτεύω και προσεύχομαι για σας μέρα-νύχτα. Σας δίνω την Αγάπη Μου κι ευλογώ όλους σας και όλες τις οικογένειές σας.
Η Γυναίκα Που Είναι Ντυμένη Τον Ήλιο
ΑπάντησηΔιαγραφήhttp://www.tlig.org/el/messages/961/
Αγαπημένη Μου, έλα και μάθε: ποιος Με μεγάλυνε περισσότερο; Θα σου πω ποιος Με μεγάλυνε περισσότερο: η Νέα Εύα.. Ναι! Η Γυναίκα που είναι ντυμένη τον ήλιο, με το φεγγάρι κάτω από τα πόδια της και στο κεφάλι της στεφάνι με δώδεκα αστέρια.1 Επειδή Εγώ, που δημιούργησα τον ουρανό, τη γη, τη θάλασσα κι όσα υπάρχουν σ' αυτά,2 την τοποθέτησα πάνω από όλα αυτά.3 Η Βασίλισσα του Ουρανού βρίσκεται πάντα δίπλα στο Θρόνο του Υψίστου. Όσο απέχει ο ουρανός από τη γη είναι το μεγαλείο του Ονόματός Της, του Ονόματός Της που περιβάλλεται με φως. Όλος ο κόσμος ας γονατίσει μπροστά σε Εκείνη που έχει τον Ιερό Τίτλο:
Μητέρα του Θεού.
Στα παρθενικά της σπλάχνα, Με δόξασε με το να δεχθεί Εμένα, τον Άμωμο Αμνό, προσφέροντας ένα ιερό για το Ιερό. Έλα να ψάλλεις προς τιμήν Της ένα νέο ύμνο. Όλοι οι κάτοικοι της γης ας τιμήσουν την Άμωμη Καρδιά της, το Θυσιαστήριο μέσα στο οποίο συνελήφθην και έγινα Θεάνθρωπος. Κανείς δεν Με δόξασε όπως η Γυναίκα που είναι ντυμένη τον ήλιο. Ναι! είναι τόσο εξαίσια ωραία μέσα στην τέλεια Αγάπη Της που τα νησιά, τα βουνά, οι λόφοι, οι κοιλάδες και οι πηγές, όλα υποκλίνονται στο διάβα Της. Και σήμερα όπως χθες, όταν η Ωραιότερη Αγάπη διαβαίνει τη γη, συνοδευμένη από τους Αγγέλους Μου που δεν παύουν με τα μάτια τους να θαυμάζουν την Θαυμαστή, την Αγιωτέρα των Παρθένων, εκστατικοί μπροστά στο Κάλλος του Αριστουργήματος του Πατέρα Μου, όταν διαβαίνει τη γη, μεσολαβεί στοργικά και αποκρίνεται στις παρακλήσεις σας.
Ακούστε Με: η Ιερή Μου Καρδιά είναι ο ουρανός σας, δημιουργία - η Ιερή Μου Καρδιά που τόσοι από σας αρνούνται και περιφρονούν, είναι ο Ουρανός σας, ο Παράδεισός σας, η Βασιλεία σας, το Μερίδιό σας, το Αναπαυτήριό σας για την αιωνιότητα. Πλησιάστε λοιπόν αυτήν την Καρδιά που σας αγαπάει τόσο και θα σκορπίσω, από την Καρδιά Μου στην καρδιά σας, αμέτρητες ευλογίες για να μετατρέψω την ψύχη σας σε ένα φιλντισένιο πύργο, σε έναν ουρανό για Μένα μόνο. Πώς μπορεί κανείς να αμφιβάλλει για την Αγάπη Μου; Αχ, αγαπημένοι, κάθε φορά που αμφιβάλλετε για την Αγάπη Μου, ο ήλιος σκοτεινιάζει από τη θλίψη Μου... Σήμερα θέλω να σας αποκαλύψω, από τη μεγάλη Μου Αγάπη, την Καρδιά της Μητέρας σας.4
"5 Ω, αριστούργημα του Πατέρα Μου! Υπέροχο αριστούργημα του Γιαχβέ! Νύμφη του Αγίου Μου Πνεύματος! Λαμπρή Μου Τράπεζα! Η Καρδιά Σου, αγαπημένη των Αγαπημένων,6 είναι ενωμένη με την δική Μας! Η Καρδιά Σου είναι ο περιφραγμένος Μου κήπος, μια σφραγισμένη πηγή. Η Καρδιά Σου είναι Πηγή που κάνει εύφορους τους κήπους. Η Καρδιά Σου, ω Λατρευτή, είναι ο Θρόνος Μου που πάνω του τιμήθηκα. Καρδιά της Καρδιάς, την οποία έστεψα ενώπιόν Μας και ενώπιον όλης της ουράνιας αυλής Μου. Πώς μπορεί οποιοδήποτε πλάσμα Μου να απαρνιέται την Καρδιά Σου;7 Εσύ, η Κιβωτός της δύναμης, όλη περιβεβλημένη με αρετές, το Νέο Μου Άσμα,8 η Άρπα Μου, το Οχύρωμά Μου, Εσύ που σαγηνεύεις τον Ποιητή του ουρανού και της γης με το μεγαλείο Σου, Εσύ που στέκεσαι δίπλα Μας, στέκεσαι πολύ κοντά σε όσους Σε επικαλούνται. Κι όμως, πώς μπόρεσε ο άνθρωπος να πέσει τόσο χαμηλά και να πάρει το απατηλό μονοπάτι να απαρνηθεί την Καρδιά Σου;"
Δεν άκουσες, δημιουργία, ότι είμαι η Καρδιά της καρδιάς Της, η Ψυχή της ψυχής Της, το Πνεύμα του πνεύματός Της;